„Moje dziecko nie lubi warzyw” Znasz to? Podobnie jak moja Mała kiedyś 🙂
Dzieciaczki potrafią nas zaskoczyć. Rozwijają się tak szybko i tak często zmieniają zdanie, że niejeden rodzic z pewnością czuje się zagubiony. Szczególnie, gdy zaczynają się problemy z jedzeniem. Dzieci często wykorzystują stół, jako poligon wojskowy, aby ugrać coś z rodzicami. Jak wiadomo, każdy opiekun pragnie, aby jego pociecha miała pełny brzuszek, wówczas jest mniej skłonna do konfliktów, ale co zrobić, gdy konflikt pojawia się podczas posiłku? W związku z powyższym, przedstawiam kilka porad, w jaki sposób przemycić nielubiane pokarmy oraz triki, które pomogą zarządzać niejadkiem.
A może przygotujesz z dzieckiem domowy krem czekoladowy? (przepis tutaj: https://pyszniegotuj.pl/krem-orzechowo-daktylowy-ala-nutella/).
Mam na to kilka trików. Przede wszystkim rozpocznij od zaangażowania swojej pociechy w robienie zakupów i przygotowanie posiłków. Poproś swojego szkraba, żeby wybrał siatkę najpiękniejszych jabłek, jakie można znaleźć w całym sklepie, albo kawałek ryby na stoisku rybnym (nawet jeśli początkowo miałaby to być „rybka dla tatusia”). Niech pomoże Ci odmierzyć odpowiednią ilość ryżu, posmaruje kanapki masłem lub nakryje do stołu. Moja Mała uwielbia układać na talerzu pokrojone warzywa oraz komponować kanapki. Świetnym rozwiązaniem na weekend jest tworzenie „dzieł sztuki” z warzyw i owoców. Na zakończenie zróbcie zdjęcie i powieście na lodówce. Trochę entuzjazmu dla dobrego, zdrowego jedzenia potrafi zdziałać cuda.
Ważne jest, aby podczas konsumpcji głównych posiłków, zawsze usiąść wspólnie do stołu. Jeśli wymagasz od dziecka spożywania określonych produktów czy potraw, Ty również musisz je zjadać. Jesteś dla dziecka lustrem. Jeśli widzi, że mama lub tata robi miny lub w ogóle nie zjada brokułów, ale oczekuje tego od niego, będzie powątpiewać w bezpieczeństwo żywieniowe. „Jeśli mama tego nie je, to znaczy, że jest zatrute i ja też nie powinienem tego jeść”. Przemyśl, czy Twój talerz wygląda tak zdrowo, jak chciałabyś, aby wyglądał talerz Twojego dziecka?
Pamiętaj, że to Ty decydujesz co dziecko zje, ale ono decyduje ile zje. W związku z tym, nie naciskaj „zjedz jeszcze”, nie stosuj szantażu „jeśli nie zjesz, to nie obejrzysz bajki”. Dziecko wówczas czuje przymus zewnętrzny. Lepiej, aby decyzja wychodziła od niego. Podawaj te produkty, na których Tobie zależy, ale nie komentuj ani gdy zje, ani gdy nie zje. Niech stół stanie się bezpieczną przestrzenią dla Twojej pociechy, zamiast źródłem stresu. Stresem dla starszego dziecka może być rozmowa o jego życiu, np. o szkole, konfliktach z rówieśnikami. Staraj się nie poruszać takich tematów. Już samo wspomnienie o sprawdzianie z trudnego przedmiotu, może spowodować zaciśnięcie żołądka. Pomyśl, jak jest Tobie trudno przełknąć choćby łyk wody, kiedy przypomnisz sobie o kłótni z klientem lub nieprzyjemnej rozmowie z szefem. Czy chciałbyś wałkować to podczas pysznej kolacji?
Podczas jedzenia głównych posiłków nic nie powinno odwracać uwagi dziecka. Wyłącz komórkę, telewizor, tablet. Niech je świadomie, wówczas poczuje smaki, teksturę oraz sytość. Wyrobi sobie gust. Świadome odczuwanie sytości jest niezmiernie ważne dla kontroli masy ciała. Jeśli teraz się tego nie nauczy, to jako nastolatek czy dorosły będzie jak bezdenny worek. Będzie jeść dla samej czynności, co w przyszłości może wytworzyć problemy z masą ciała, cukrzycą, miażdżycą, nadciśnieniem i innymi problemami dietozależnymi.
Wierz mi, nie chcesz wytwarzać w szkrabie nawyku jedzenie-bajka. Zarzuciłam sobie taką pętlę na pierwszych wspólnych wakacjach. Z jednej strony był to mechanizm obronny, abyśmy mogli w miejscu zjeść wspólny posiłek, zamiast na zmianę i w nerwach. Moja Mała jest bardzo aktywnym i ciekawskim dzieckiem. Nie mogła usiedzieć nawet 5 minut, więc jak tu zjeść hotelowe śniadanie? Podpatrzyliśmy ten patent od innych rodziców, których dzieci spokojnie siedziały w fotelikach, a oni zrelaksowani spożywali posiłek. Skończyło się tym, że już trzeciego dnia nie chciała nawet usiąść w foteliku, jeśli na stole nie widziała telefonu. Na szczęście w domu wszystko wróciło do normy. Jak widzisz, każdy uczy się na błędach.
Pewnie już nie raz próbowałaś wprowadzić jakieś produkty i słyszałaś „ja tego nie będę jeść”. Takie podejście latorośli deprymuje rodzica i zniechęca do podejmowania kolejnych prób. A w wytrwałości siła. Dziecko potrzebuje nawet 10 razy opatrzyć się z czymś na talerzu, żeby w ogóle podjąć decyzję „posmakuję”. Dlatego nawet jeśli na dzień dzisiejszy maluch nie jada np. rzodkiewki, postaw na stole wspólny talerz z warzywami i poinformuj, że każdy, kto ma ochotę niech sięga po te produkty. Powtarzaj to codziennie. W końcu się uda.
Prawdopodobnie, dzieci wytwarzają w sobie niechęć do produktów ze względu na opinię innych, np. rówieśników z przedszkola czy szkoły. Dziwimy się wówczas „zawsze jadł, nagle mu nie smakuje”. Znam to. Moja Mała odkąd zaczęła chodzić do Żłobka, gdzie mają wspaniałe menu, pełne warzyw i owoców, wraca do domu i wybrzydza. Zaczęło się od pomidorów. Najpierw nie chciała jeść w plastrach, tylko koktajlowe, a potem żadna forma poza zupą i sosem nie wchodziła w grę. Co ciekawe, w Żłobku zjadała pomidora pod każdą postacią i na dodatek wyjadała koledze z talerza. Jak sobie poradziliśmy z „kryzysem pomidorowym”? Chodzimy razem do warzywniaka, Mała wybiera pomidory (czasem próbuje je już zjeść w sklepie), w domu myjemy je razem, układamy na talerzu lub w miseczce i stawiamy na stoliku kawowym obok ciętych warzyw i owoców. Czasem dostęp do żywności wygodnej jest kluczem do sprawy. Kiedy dziecko widzi nieobraną marchewkę, a mama pyta „zjesz marchewkę?”, odpowiedź brzmi „nie”. Jednak, jeśli Maluch bawi się na podłodze, a Ty stawiasz warzywno-owocowe przekąski na niskim stoliczku, to łatwo jest mu capnąć kawałek „na raz do buzi”. Warto wykorzystać tą sytuację i dodawać dotąd niejadane produkty do puli znanych i lubianych.
Podejście, nie będę robić, bo dziecko i tak nie zje, spowoduje stopniowe zawężanie puli produktów, jakie w ogóle dziecko zechce tknąć. Znam takie dzieci, które egzystują spożywając na zmianę słodkie płatki z mlekiem, słodkie serki, parówki, rosół i zupę pomidorową. Jest to nudne dla mamy, która ciągle gotuje to samo oraz dla innych członków rodziny, którzy z chęcią korzystaliby z sezonowości. Warto przeanalizować jadłospis dziecka i upewnić się, czy produkty i napoje z wysoką zawartością cukru lub soli, nie stanowią podstawy żywienia. Jeśli dziecko jest przyzwyczajone do mocnych smaków, nie oczekuj, że zje mdłego kalafiora. Poeksperymentuj z ziołami i przyprawami bez soli. Ponadto duża zawartość cukrów prostych będzie wpływała na jakość zębów, proporcje między mięśniami i tkanką tłuszczową oraz poziomem ciśnienia. Właśnie tak. Niejadek to nie zawsze szczupłe dziecko. Obecnie częściej się spotykam z problemem dzieci otyłych, których asortyment produktów i potraw zamyka się w 10-20 pozycjach. A nie wiem, czy wiesz, że w skali tygodnia (7 dni), nasze jadłospisy powinny zawierać 50 różnych produktów. Szok! Rozważmy, jak to zrobić: jeśli codziennie osoba zje 5 posiłków, a na każdy z nich przynajmniej 2 produkty, które nie pojawiły się wcześniej w menu, to problem rozwiązany. Jak to zrobić? W skali tygodnia spożywaj 5 różnych typów pieczywa (bułka/ chleb, zwykły/ żytni jasny/ pełnoziarnisty/ graham/ razowiec), dodaj 20 różnych warzyw i owoców, jajka, ryby, chude czerwone mięso, indyka i kurczaka, 3 różne gatunki ryb, jogurty, kefiry, maślankę, twaróg i ser. Podczas planowania obiadów zastosuj rotację: ziemniaki, kasza, ryż, makaron, kluseczki, placuszki itp. Czy nadal wydaje się to takie trudne?
Zerknij na naszą ofertę sprzętów do kuchni: https://sklep.mpm.pl/pl/
Miksery, blendery, roboty kuchenne – ułatwią Tobie codzienne przygotowanie posiłków dla rodziny 🙂
Mam nadzieję, że tym artykułem poszerzyłam Twoje kompetencje. Najważniejsze, pamiętaj, że zmiany w żywieniu dziecka mogą przebiegać w rytmie „krok w tył, dwa kroki w przód”. To proces, więc wymaga czasu. Nie poddawaj się!
Pamiętaj!
Zobacz moje artykuły na blogu: https://pyszniegotuj.pl/blog/
